جاذبه‌ی قهر و عشق به زندگی

 جاذبه‌ی قهر و عشق به زندگی

اریک فروم

"عشق باید درخورِ معشوق باشد"

؛

یک قاعده ی کلی در مورد هرگونه عشقی وجود دارد، 

چه عشق به زندگی باشد

چه عشق به یک انسان دیگر

به یک حیوان، و یا یک گل

من هنگامی میتوانم دوست بدارم، که عشقِ من «درخورِ» معشوق باشد و با نیازها و طبیعتِ او «همخوانی» داشته باشد.

؛

عشق من به گیاهی که به آبِ کم نیاز دارد، خود را در این نشان می‌دهد که تنها همانقدر که نیاز دارد به آن آب بدهم. 

اگر درباره ی «آنچه که برای گیاهان سودمند است» یک پیش باوری دارم، مثلا این که همه‌ی گیاهان به آب فراوان نیاز دارند، گیاه را خراب خواهم کرد و از بین خواهم برد، چون نمی‌توانم آن را چنان که بایسته‌یِ اوست دوست بدارم.

؛

پس فقط دوست داشتن و «بهترین آرزوها» را برای یک موجود زنده‌ی دیگر داشتن، کافی نیست.

تا ندانم "نیاز" یک گیاه، یک حیوان، یک کودک، یک مرد، و یا یک زن چیست، و تا نتوانم خود را از پیش فرض‌ام در این باره، که بهترین چیز برای دیگران چیست و از «میل‌ام به کنترل دیگران»، رها کنم، "عشق من ویرانگر است."