وقتی که ما دچار احساس بیارزشی در زندگی هستیم بیشترین احساسی که با ما همراه میشود، شرمساری است. شرمساری همان احساسی است که به محض برملا شدن عیبها و ایرادها بروز پیدا میکند.
احساس بیارزشی چندان برای دیگران قابل مشاهده نیست و ماهیت درونی و خصوصی دارد. شما احساس میکنید لیاقت عشق و محبت کسی را ندارید.
ین نشانههای زیر به شما کمک میکند تا تله بیارزشی را در زندگی خود تشخیص دهید:
خود واقعیتان را پنهان میکنید. .
مدام به شیوهای نامنصفانه خودتان را با دیگران مقایسه میکنید. به همین دلیل احساس حقارت و حسادت یک آن شما را رها نمیکند.
اگرچه دیگران به شما اهمیت میدهند و احترام میگذارند اما شما مدام از آنها تقاضای حمایت میکنید و میخواهید مطمئن شوید که دوستتان دارند.
با دیگران چنان رفتار میکنید که آنها به خودشان اجازه میدهند از شما ایراد بگیرند،تحقیرتان کنند و با شما بدرفتاری کنند.
اگر کسی از شما انتقاد درستی کند، سخت به موضع دفاعی میروید و در برابر فرد انتقادگر حالت خصمانه میگیرید.
اگر موفقیتی نصیب شما شود خودتان را لایق این موفقیت نمیدانید. اگر هم نتوانید موفقیتی کسب کنید شدیدا عصبانی میشوید.
در برابر مشکلات زندگی و مشکلات ارتباطی سخت ناامید میشوید و به دام افسردگی میافتید.
وقتی در جمع صحبت میکنید به شدت مضطرب میشوید.
---------------------------------------------------------------
آیا شما و شریک عاطفی خودتان، علاقه چندانی به دیدن همدیگر ندارید؟
آیا بیشتر تمایل دارید که روابط شما، کوتاه مدت و همراه با عشق شورانگیز باشد؟
هم زمان با افراد متعدد رابطه دارید که اگر یک رابطه، تمام شد شما تنها نمانید؟
آیا اکثرا جذب افرادی در رابطه میشوید که مدام شما را به شوخی، تحقیر میکنند؟
آیا اکثرا وارد رابطه با افرادی میشوید که از نظر جسمی و روحی با شما بدرفتاری میکنند؟
آیا جذب افرادی میشوید که آنها به شما علاقه ندارند اما شما در خیال عشق آنان به سر میبرید؟
آیا بیشتر اوقات به دنبال زیباترین و جذاب ترین فرد برای شروع رابطه میگردید؟
آیا با کسانی وارد رابطه میشوید که زیاد در زندگی شخصی و خانوادگی شما جستجو نمیکنند؟
آیا شریک عاطفی شما کمتر در دسترس است، یا در سفر است یا در جلسات کاری یا در رابطه دیگر؟
آیا از رابطه تعهدآور و باثبات، فراری هستید و اجازه صمیمی شدن به کسی نمیدهید؟
آیا بیشتر روابط شما با شریک عاطفی خودتان، سطحی و محدود و بدون حس خاصی است؟
آیا در روابط عاطفی خود، شاهد بی توجهی و بی احترامی به خودتان هستید اما سکوت میکنید؟
آیا شریک عاطفی شما؛ فردی عیب جو، ایرادبگیر و منتقد است و شما را از خودش طرد میکند؟
آیا مدام نگران هستید که شخصیت اصلی و افکار و احساسات شما پیش طرف مقابل، فاش گردد؟
آیا باور نمیکنید که شریک عاطفی شما، در ابراز عشق و علاقه خودش، خالص و صادق باشد؟
آیا ممکن است در مقابل شریک عاطفی خودتان، شروع کنید به تحقیر و سرزنش کردن خود؟
آیا به شدت از افرادی که با شما وارد رابطه میشوند، انتقاد میکنید و از آنها عیب و ایراد میگیرید؟
دکتر منوچهر خادمی - معنادرمانگر
درباره این سایت